خدایا مفلسان  را غم مده شکرانه اش با من

به آنان خوشه ای جانانه  ده یارانه اش با من

تمام عاشقان  را جای ده در  خوشه‌ی اول

ز بعد خوشه بندی ثبت در رایانه اش با من

تو اول ناقه‌ی لیلای مخلص را سمندی کن

 چو  پشت رل نشیند عاشق دیوانه‌اش با من

اتوبوس آنچه باشد  پر کن از  عشق سمن بویان

روانه کن به سوی چاکرت   پایانه اش با من

اگر خواهد که مستاجر شود در خانه ای دلباز

جنون را سوی من بفرست، بالاخانه اش با من!

همای بخت با ما سایه اش سنگین شده، او را-

سبک  پر ده به سوی خانه‌ی ما  لانه اش با من

نیابم ســــــود در بازار دنیا بی چک و چانه

چکی در وجه حامل لطف فرما  چانه اش با من


بشنو از نی!

 بعد از حضور میلیونی و پرشور  ایرانیان در راهپیمایی ۲۲ بهمن سال گذشته  قصیده ای در قالب کامنت ( کامنتی در قالب قصیده؟) با عنوان «ساندیسیه» از جناب «لا ادری» (!)در بخش کامنت  برخی وبلاگها از جمله کامنت دانی وبلاگ بوالفضول ظاهر شد.قصیده‌ی خوب و بامزه ای  بود و باعث شد که ما نیز چند بیتی در ارتباط با این سوژه مرتکب شویم به شرح ذیل:

بشنو از نی از نی  ساندیس من                     ای فلاطون و ارسطاطیس من!

گاه نوش و گه نیوش از نی  ببم!                      از نی ساندیس بشنو زیر و بم

حالیا از کف منه این  ساز را                           کیک و ساندیس حماسه ساز را

پاسخ ساندیس جز لبیک نیست                     خاصه آن دم که بدون کیک نیست

ای نیی که توی ساندیس منی                       همچو خاری توی چشم دشمنی!