بوالفضول الشعرا

در حیرتم که شهد  مرا مست می کند

دیگر به باده ي   لب تـــــو لب نمی‌زنم

 □  

گرچــــــــه  ز لطف روژ، لب دلدار لعلی است

این شبه لعل، اصل و خود لعل، جعلی است

 □  

بر لب آوردي كه: مجنوني! وليكن نيستيم

ورنه در باب لبت ديوانگي هــــــــا داشتيم

□  

وقتی به هم زدیم به ناگاه بوسه ریخت

گیلاسهـــــــــای لب چه لبالب ز باده اند

  □  

بی بوسه قند خون من ای یار  ثابت است

داد از لبت مراست  که اصل دیابت است

  □  

چای یارم قند پهلو گر نباشد گو مباش

بگذرد چون بر لبانش قند پهلو می‌شود 

  □  

گفتی:" لب و دماغم ،هستند هر دو زیبا"

البته فرقکی هست بین چغندر و قند!

  □  

"لب ترکن"ی برای لبانت خریده‌ام

لب ترکنی بلای تو را نیز می خرم

 □  

پانسمان شد لب مجنون که شنیدم دیشب

بر لب ناقـــــــه نظــــــر کرد و لب لیلا دید!

..............................................................

ديگر تك بيتي ها:

ديوانه بازي

كتاب حسن