شاعر فضایی  (م. امید!)

                                                 

اشعار منتشر نشده ای از ماهواره امید!:

سمنـــــــــــــــد کهکشانهــــــــایم، امیدم!                  مـــــــــــــرا پرتـــــــــــاب کردند  و  پریــــدم 

چنــــــــــان اوجی گرفتم در سمـــــــــاوات                که دست آخــــــر به قیمتهــــــــا رسیدم!

**

ز هجرم  چشم زهـــــره خون فشان است             دل ناهیــــــــــد در ســــوز نهـــــــــان است 

چنان از عشـــــــــق مــــــن بی تاب گشته                 که شمسی بهر من منظومه خوان است!

**

پریشب دُبّ اکبــــــــر بــــــــا قمـــــــــر بود!               دلم را خنده هــــــــاشــــــــان نیشتر بود

برایش چشــــــــــم غرّه رفتــــــــــم از دور                ولی در خــــــــرس گنده بی اثـــــــــر بود!!


                                           مائیم میان این دو حالت...!

اظهار شرمندگی: دوستان ببخشند که مدتی است فرصت نمی کنم به وبالیگشان(!) سر بزنم. سر فرصت-برای رفع گلایه های عمومی و خصوصی شان!ـ جبران مافات می کنیم ان شاءالله... اساسی!